آرگون از واژه‌ای یونانی به معنی تنبل یا غیرفعال گرفته شده‌است. دلیل این نام‌گذاری، بی‌اثر بودن آرگون و عدم فعالیت شیمیایی آن است. هنری کاوندیش در سال ۱۷۸۵ احتمال وجود آرگون در هوا را گزارش کرد؛ ولی برای نخستین بار، جان استرات و ویلیام رمزی در ۱۸۹۴ توانستند آرگون را از هوا جداسازی کنند. آرگون ۰٫۹۳۴٪ حجمی و ۱٫۲۸۸٪ جرمی اتمسفر زمین را تشکیل می‌دهد. به همین دلیل در صنعت، هوا ماده اولیه برای تهیه آرگون خالص است. آرگون معمولاً به روش تقطیر جزء به جزء، جداسازی می‌شود. از این روش برای جداسازی سایر گازهای موجود در هوا مانند نیتروژن، اکسیژن، نئون، کریپتون و زنون نیز استفاده می‌کنند. آرگون سه ایزوتوپ پایدار دارد که از میان آن‌ها، آرگون-۴۰ (با فراوانی نسبی ۹۹٫۶٪) فراوان‌ترین ایزوتوپ است. یشتر این حجم آرگون، آرگون-۴۰ است که از واپاشی پتاسیم-۴۰ در جو بر اثر پرتوهای کیهانی تولید شده‌است. در جهان، آرگون-۳۶ بسیار فراوان‌تر از آرگون-۴۰ است؛ زیرا از محصولات سنتز هسته‌ای ستاره‌ای می‌باشد. ظرفیت آخرین لایه الکترونی آرگون کامل است. از این رو، آرگون بسیار پایدار است و در برابر تشکیل پیوند شیمیایی مقاومت می‌کند.
از کاربرد های این گاز می توان به استفاده از آن برای پرکردن حبابهای لامپها و پنجره‌های دوجداره، تصفیه زیرکنیوم، شستن فلزهای مذاب برای جداسازی گازهای حل شده در آن و در لوله‌های شمارشگر گایگر، لیزرها، کربن‌گیری از فولاد ضدزنگ و همچنین در جوشکاری آرگون به عنوان گاز محافظ قوس الکتریکی نام برد. دلیل استفاده از این گاز عدم واکنش پذیری آن و توانایی ایجاد محیط خنثی است و به دلیل این که ارزان ترین گاز نجیب در دسترس است، به صورت گسترده تری نسبت به سایر گاز های نجیب از آن استفاده می شود. این گاز برخی خواص پزشکی نیز دارد که بیشتر در عمل‌های جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد که امروزه به آن سیستم آرگون پلاسما گفته می‌شود.
دو مورد از پرکاربرد ترین استفاده های آرگون استفاده از این گاز برای جوشکاری و در دستگاه کوانتومتر است. با توجه به نوع جوش، کیفیت ارگون مورد نیاز متفاوت خواهد بود. آرگون با توجه به فرآیند تولید آن دارای ناخالصی هایی از قبیل اکسیژن، نیتروژن و رطوبت است. وجود اکسیژن و رطوبت در این گاز سبب از بین رفتن محیط خنثی شده و در جوش برفک یا عدم جوش یکنواخت می شود. برای این منظور برای جوش کاری ههای آلومینیوم از آرگون با مجموع ناخالصی کمتر از 5ppmو سایر جوش ها آرگون با مجموع ناخالصی 10ppm استفاده می کنند. دستگاه طیف سنج نوری که برخی آن را کوانتومترمی نامند از جمله سیستم های آنالیز دقیق برای اندازه گیری فلزات است که قابلیت تجزیه آلیاژ ها را با دقت زیاد دارد و همه عناصر آلیاژی موجود در نمونه را تعیین می کند. اصول این آزمایش بر پایه نشر نوری می باشد. نمونه در اثر تخلیه الکتریکی تبخیر می شود، اتم ها و یون های حاصل از تبخیر اتمی تحریک شده و تابش می کند که نور تابش شده از طریق یک فیبر نوری از درون یک طیف سنج نوری عبور می کند. با توجه به محدوده طول موج نشر نور هر عنصر، مناسب ترین خط نشری برای اندازه گیری غلظت آن عنصر در نمونه انتخاب می شود. تخلیه ی الکتریک در فضایی عاری از مواد اکسید کننده باید صورت پذیرد بدین منظور محفظه ی تخلیه ی الکتریکی باید از یک گاز بی اثر پر شده باشد که معمولا از آرگون برای این موضوع استفاده می شود. در صورت وجود رطوبت، اکسیژن و سایر مواد واکنش پذیر در گاز آرگون به عنوان ناخالصی تبخیر نمونه به درستی صورت نگرفته و نتیجه ی مطولب از آنالیز بدست نخواهد آمد. بسته به نوع آلیاژ مورد آنالیز از گاز هایی با درجه خلوص 5/5 و 6 استفاده می شود.
هیوا گاز تامین کننده ی گاز آرگون با خلوص بالا، آماده ارائه مشاوره در زمینه گاز و تجهیزات وابسته می باشد